Provinciehuis Den Bosch
Vanochtend zat ik in de bunker van het Provinciehuis in Den Bosch, om vervolgens naar de drieëntwintigste verdieping te gaan voor een geweldig uitzicht over de stad en de wijde omtrek. Ik had al van velen gehoord dat de rondleiding leuk en interessant was om te doen. Ook van collega fotografen, die ooit een rondleiding voor Instagram daar hebben gedaan.
Toen de kans zich voordeed om met oudste haar klas mee te gaan als begeleidend ouder, heb ik me aangemeld. Na eerst goed te checken of ze dat wel leuk zou vinden, want ja, het kan zomaar gebeuren dat er een tijd gaat komen dat het niet meer cool is om je moeder mee te hebben op een schoolactiviteit.
Gelukkig mocht ik nog mee en togen we met zo’n 66 leerlingen, leerkrachten en de ouderlingen, wij ouders, richting Den Bosch. Hier werden we hartelijk ontvangen door Ernst van Welij en zijn collega Jos.
Omdat wij blijkbaar wat pips rondom de neus zagen, was er eerst tijd voor een bakkie koffie en thee. En mochten we daarna weer aansluiten bij de kinderen. Waar ze begonnen aan een leerzame quiz, waarbij ze in 15 vragen kans konden maken op een excursie naar de Tweede kamer in Den Haag. Nou dat wilden ze wel! Na de tweede vraag was zeker driekwart van de groep uitgeschakeld. Wat wij als ouders zeker niet gek vonden.
Tot het eind toe bleef het spannend tussen de overgebleven kinderen. Uiteindelijk zorgden Aliza en Kiki glansrijk voor de felbegeerde prijs.
Wat ik vooral gaaf vond om te zien, was hoe Ernst deze groep ongeleide projectielen bij de les hield. Lekker ontspannen, maar volledig in control. Voor iemand die zelf vroeger lerares op de basisschool wilde worden, tof om te zien. Want dat is echt een vak apart.
Terug in de tijd
Na de pauze was het tijd voor de rondleiding. In groepjes van twee werden we opgesplitst, ik zat in de groep die eerst de bunker in ging. Het betreden van de trappen naar beneden, was een soort tijdreis. Echt een museum op zich. Deze bunker was ooit gebouwd toen er nog gevaar was voor atoombommen. En dat was te zien! Er stonden oude telefoons, faxen, maar ook een landkaart, waarop de helft van ons dorp nog niet eens bestond! In de bunker hingen volop bordjes met daarop mobiele telefoons, met daaronder de tekst ‘geen ontvangst’. Een van de redenen waarom de bunker in tijden van een aanval nu niet meer gebruikt zou kunnen worden. Waar de opvang dan plaats zou vinden bleef een raadsel en dat is misschien maar goed ook.


The happy few
De bunker zou 70 mensen voor een aantal weken kunnen opvangen. Er werden vele mogelijke kandidaten, door de kinderen genoemd voor bescherming in de bunker. Van de koning, tot prins carnaval. Maar niets is minder waar. In de bunker zouden personen komen, die kunnen zorgen voor de wederopbouw van ons land of werelddeel. Daarbij kan je denken aan brandweermannen, militairen, artsen en de brandweer.
Eerst douchen voor betreden...
Wat ik bijzonder vond om te horen, maar ook meer dan logisch wanneer je het hoort. Was dat iedereen die in tijden van een crisis in de bunker gaat, zich moet ontkleden, de kleren in een vernietigingsbak moet doen en daarna douchen. Dit alles om zoveel mogelijk straling buiten de kelder te houden.
Er werden nog veel meer interessante feiten gedeeld, maar ook leuk om te zien, was hoe de kinderen reageerden op de bedden en oude apparatuur. Want van de (stapel)bedden waren er toch echt veel minder dan zeventig! Weet jij waarom dat is?

Na de bunker werd het tijd om flink wat etages te stijgen, naar de 23eetage. Om daar te gaan genieten van het uitzicht over Den Bosch en omgeving. Altijd leuk een mooi uitzicht. Van de Sint Jan kathedraal, tot aan de pagode van de Efteling en ook de werkplek van sommige ouders, ze werden allemaal gezocht en soms gespot.
Uiteindelijk hebben we de ochtend afgesloten met een Engels debat. Waarom een Engels debat? Omdat de raadszaal helaas al in gebruik was door andere leerlingen. Maar het gekozen alternatief was zeker een goede. Want waarom moesten de kinderen hun hand op hun hoofd leggen als ze hun menig wilden delen? Dat had te maken, met vroeger, toen de deelnemers nog pruiken droegen en ze er zo voor zorgden dat deze niet afgleden in het heetst van de debateer-strijd. Goed te zien, dat de voorstanders van de stelling, dat de Efteling zou mogen uitbreiden, een paar extra medestanders kreeg na het debat. Want ja, nog meer achtbanen in de regio… welk kind wil dat nou niet?
Kortom het was een leerzame ochtend, vol mooie verhalen en leermomenten, gebracht op een zeer inspirerende manier. En dat maakt dat het Provinciehuis en met name Ernst en Jos voor mij deze maand de inspiratie MAANdag blog mogen vullen.
En dat er nog veel meer mooie verhalen in het Provinciehuis verstopt zitten, dat weet ik zeker. Net als bijzondere mensen. En ondanks dat ik alleen mijn telefoon had meegenomen voor foto’s mag dat de pret voor mij niet drukken.

Omdat de moderne tijd de mogelijkheden van de bunker heeft ingehaald, wordt er nu op een andere manier gebruik gemaakt van de kwaliteiten van de ruimte…