Oude liefde roest niet

Oude liefde roest niet

Toen ik begon met werken bij een grote uitgeverij van lokale (dag)bladen, voelde ik me meteen thuis. Door de mensen én de sfeer van het elke dag of week een nieuwe krant maken. Het werken met deadlines en zorgen dat alles op tijd bij de drukker is. Drukproeven bekijken, mogelijk nog een laatste aanpassing doorvoeren. En dan met het hele team het eindresultaat bewonderen, om vervolgens weer aan het product van morgen of volgende week te gaan werken. Juist die dynamiek en afwisseling waren helemaal mijn ding.

De persoonlijke ‘vroeger-was-alles-beter’ verhalen daar smulde ik van, zoals de personeelsfeestjes en onderlinge streken. Wanneer het neerkwam op nieuwe ideeën en daar niet in te geloven, want ‘Dat hebben we 10 jaar geleden ook al eens geprobeerd…’ Daar kon ik enorm kriegel en geïrriteerd van raken. Immers tijden veranderen en echt mensen, het goede blijft echt niet altijd.

De saamhorigheid, als de computers niet werkten en alles met de fax of telefoon doorgegeven moest worden. Nu, ik dit zo tik, lijkt het wel, alsof ik 50 jaar terug in de tijd ga en voel ik me opeens erg oud…… Het geeft maar weer eens goed weer, hoe de digitale wereld zich ontwikkeld heeft. Een van de redenen dat sommige uitgeverijen het heel lastig hebben gehad het laatste decennium. Want de nieuwe generatie ging het nieuws online lezen, net als online tijdschriften.

Hoe cool is het dan, dat je mensen om je heen hebt, die tegen alle regels in een papieren magazine lanceren? Zich niet laten stoppen, maar geloven in hun product; een magazine voor en door ondernemers.

Video afspelen

Carolien Magazine met enkele van mijn foto’s.

Creatiekracht...

Zo iemand is Carolien van de Kamp, ik leerde Carolien vorig jaar kennen toen ik op zoek was naar een businesscoach. Van marketing had ik voldoende kaas gegeten, alleen was de online wereld nieuw voor mij. Carolien had ik ooit al gevolgd toen ze net begon met haar voedings- en hormonenprogramma. Dat was nog in de tijd, dat sommige vriendinnen soms om me moesten lachen om mijn geitenwollensokken gerechten en vogelzaad. Grappig dat zelfs deze vriendinnen  tegenwoordig gewoon chia- of lijnzaad door hun bakje muesli gooien.

Wat ik belangrijk vond, was dat Carolien zichzelf kennelijk steeds opnieuw heeft uitgevonden, de markt heeft gevolgd. En dat ze heeft durven kiezen voor andere paden, dan waarop ze op dat moment werkzaam was. Voor iemand, die houdt van vernieuwing en vooruitgang een fijne kwaliteit om bij anderen terug te zien. Was ik het daarmee altijd eens met wat ze zei, nee hoor! Maar ik heb wel goed geluisterd naar de dingen die voor mij konden werken en daarop doorgepakt op mijn manier. Passend bij wie ik ben als persoon en ondernemer.

Wat was het een rit, met hele fijne collega ondernemers. Mensen waarvan ik veel heb opgestoken. Simpelweg omdat sommigen al verder waren, of doordat ze durfden te kiezen voor een zijstap, omdat het ondernemen op dat moment (nog) niet de best passende jas was. Dat noem ik lef en inspiratie, want soms komt het leven tussendoor, een uitdrukking die ik het afgelopen jaar veel heb gehoord.

En wat heeft dit alles nou met het uitgeven van kranten en bladen te maken? Alles! Want, dankzij het traject bij Carolien, heb ik haar ontwikkeling als uitgever, samen met haar zakenpartner Joyce Ebbens goed kunnen volgen. En geleerd dat je belangrijke mijlpalen mag vieren. Zo sprak een van mijn klanten me laatst aan, dat ze geïnspireerd door Carolien besloten heeft een openingsfeest voor haar bedrijf te organiseren. Terwijl ze Carolien nog nooit ontmoet heeft. Gaaf, toch, hoe we online kunnen inspireren terwijl velen van ons vanuit onze eigen werkplek aan de slag zijn!

Cover shoot

Toen het tweede magazine uitkwam heb ik met liefde mijn stoute schoenen aangetrokken. Bij het eerste magazine had ik me laten leiden door niet helpende   stemmetjes in mijn hoofd. Omdat Carolien op regelmatige basis met collega fotografen werkte, dacht ik dat ze niet op mij zat te wachten. Yes, ook hier lessons learned, want had ik dat nagevraagd, of allemaal lekker in mijn eigen hoofd bedacht? Juist, het laatste!

En zo gebeurde het dan ook dat ik in september een fotoshoot had bij Carolien voor het tweede magazine. Als we nog geen half uur aan het werk zijn, vraagt ze me of ik een bepaalde foto die ze ter inspiratie laat zien kan maken? Mooie foto! Natuurlijk, kan ik dat! En dat klinkt nu allemaal heel stoer en dat was het ook. Maar als ik gedacht had het niet te kunnen, had ik dat zeker aangegeven. Of in ieder geval dat ik de uitdaging graag aan ga, maar niet zeker zou zijn over het eindresultaat. En dat het spannend was, zo’n covershoot zal ik niet ontkennen. Zeker toen ik het kanten jurkje van Carolien zag…

Want ja, het thema van het magazine was dan wel naakt, ze wilde zelf niet naakt in beeld. Waardoor we het de week na de fotoshoot best vaak over haar tepels hebben gehad. Heerlijk als je zo relaxed kan samenwerken. 

Mooi om te zien, hoe deze shoot tot stand is gekomen. Van het tot halt roepen van mijn belemmeringen, tot het maken van de cover voor Carolien Magazine II. Voor de fotoshoot bij het redactioneel artikel had ik een moodboard gemaakt met twee verhaallijnen. Een lijn, was sterk uitgesproken en spannend  om te presenteren. Omdat ik deze zo goed voor me zag bij een artikel over liefdevol confronteren. De andere verhaallijn, was wat ‘rustiger’ waarbij een van de foto’s die ik gevonden had, voor mij meteen deed denken aan Carolien. Zoals later bleek een van de twee favorieten foto’s van Carolien op het moodboard.

Het leven gaat om kansen zien, maar ook dankbaar zijn, als je ze mag pakken!

Cover Carolien magazine 2

De cover die ik maakte voor Carolien Magazine II

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *